Διαλογισμός επί της Φιλικότητας -

Διαλογισμός επί της Φιλικότητας

Αρχική Σελίδα » Διαλογισμοί & Μαθήματα » Διαλογισμός επί της Φιλικότητας

Διαλογισμός επί της Φιλικότητας (Mettā)

Η λέξη mettā στην αρχαία Ινδική γλώσσα Πάλι προέρχεται από το ουσιαστικό mitta (σανσκριτικά: mitra) που σημαίνει φίλος. Η πραγματική της έννοια είναι «η φιλική διάθεση» δηλαδή η «φιλικότητα».

Ως ένας διαλογισμός μας επιτρέπει να αποβάλουμε εχθρικές ή αρνητικές διαθέσεις προς τον εαυτόν μας και προς τους άλλους και να αναπτύξουμε φιλικά ή θετικά συναισθήματα.

Επιφέρει την αποφυγή και την πνευματική απελευθέρωση από αρνητικά συναισθήματα όπως από την έχθρα, την δυσανασχέτηση, την μνησικακία, την αγανάκτηση, την πικρία, την αντιπάθεια, τον θυμό, το μίσος, την κακοβουλία, την οργή, τον φόβο, την θλίψη, την ζήλια ή το άγχος.

Ο ίδιος ο Βούδας είπε:

«Αυτή είναι η διαφυγή από την κακοβουλία/τον θυμό/ το μίσος (byāpāda), δηλαδή η απελευθέρωση του νου μέσω της φιλικότητας (mettā ceto-vimutti)». (AN iii, Nissāraṇīyasuttaṃ)

Εξάλλου, αυτός ο διαλογισμός μπορεί να εγείρει μέσα μας θετικά συναισθήματα ικανοποίησης, καλής πρόθεσης και ευημερίας μέσω των ευχών για ευτυχία προς τον εαυτό και τους άλλους, όπως ο Βούδας είπε:

«Όλα τα όντα να είναι ευτυχή / ευτυχισμένα.» (sabbe sattā bhavantu sukhitattā). (Sn Mettāsuttaṃ)

Είναι ένας διαλογισμός που ειρηνεύει τον νου και η συχνή πρακτική του θα επιτρέψει σε κάποιον/α:

να εξαλείψει κακές συνήθειες,
να βελτιώσει τον χαρακτήρα του,
να αισθάνεται ειρηνικά, ήρεμα και χαλαρά, και
να κατανοήσει τον εαυτό του και τους γύρω του.

Επιπλέον, θα μπορέσει να βιώσει αυτές τις ευλογίες:

να κοιμάται ευχάριστα,
να ξυπνάει ευχάριστα,
να μη βλέπει κακά όνειρα,
να γίνει αγαπητός/η στους ανθρώπους,
να γίνει αγαπητός/η στα μη ανθρώπινα όντα,
Ο νους του/της να αυτοσυγκεντρώνεται γρήγορα,
Η έκφραση του προσώπου του/της να γίνει γαλήνια.

(AN v, Mettāsuttaṃ)

Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι mettā δεν σημαίνει «αγάπη» (love) ή «τρυφερή καλοσύνη» (loving–kindness), η οποία βασίζεται ή προκύπτει από την αγάπη. Η λέξη «αγάπη» στα Πάλι είναι pema και piya και υπονοεί έντονα συναισθήματα στοργής, τρυφερότητας, έλξης και προσκόλλησης που με τη σειρά τους μπορούν να φέρουν θλίψη, λύπη, φόβο, ή ζήλια εάν δεν υπάρξει ανταπόκριση. Γι’ αυτό ο Βούδας είπε:

«Από την αγάπη (piya/pema) γεννιέται η λύπη, από την αγάπη γεννιέται ο φόβος. Για τον απελευθερωμένο από την αγάπη δεν υπάρχει λύπη· από πού λοιπόν φόβος;» (Dh 212)

Για πολλούς ανθρώπους αυτό ίσως ακούγεται παράδοξο αλλά ακόμα και η υπέρτατη αγάπη, αυτή της μητέρας προς το παιδί της, γίνεται μίσος προς τους άλλους εάν νοιώσει ότι το απειλούν, εάν δε, το ίδιο της το παιδί της δείξει αδιαφορία, τότε η αγάπη της μετατρέπεται σε πικρία, λύπη, και θλίψη.

Ωστόσο, αντί της «αγάπης», ο Βούδας παρότρυνε τους μαθητές του να αναπτύξουν άλλα ευγενή συναισθήματα προς τον εαυτό τους και προς τους άλλους όπως: mettā (φιλικότητα), karuṇa (συμπόνια) και mudita (αλτρουιστική χαρά).

Σ’ αυτήν την πρακτική, ο Bhante Nyanadassana εξηγεί με απλό και κατανοητό τρόπο τι είναι η φιλικότητα και με ποιο τρόπο μπορεί να αναπτυχθεί.