Ο διαλογισμός με μνήμη επί της αναπνοής (ānāpānasati) πρακτικοποιήθηκε αρχικά από τον ιστορικό Βούδα Γκόταμα και χρησιμοποιήθηκε σαν βάση της δικής του εξάσκησης, στην συνέχεια της οποίας προχώρησε στον διορατικό διαλογισμό (vipassanā) μέσω του οποίου επέτυχε την Φώτιση, το Νιμπάνα/Νιρβάνα. Τον δίδαξε επανειλημμένα, επαινώντας τον σε πολλές Ομιλίες του· για το πώς μπορεί να επιφέρει βαθιά αυτοσυγκέντρωση, ηρεμία, γαλήνη, χαλάρωση, ευδαιμονία και αταραξία στον νου.
